OTT striming, gde OTT predstavlja skraćenicu od "Over The Top", u IT terminologiji se odnosi na distribuciju - isporuku "živih" video i audio sadržaja ili V/A sadržaja na zahtev (VoD), za različite formate ekrana (Multi-screen Delivery), preko različitih vidova Internet konekcija koristeći HTTP internet protokol. Pod različitim formatima ekrana, u ovom slučaju, se podrazumevaju različiti tipovi multimedijalnih uređaja koji imaju mogućnost povezivanja na Internet: mobilni telefoni treće i četvrte generacije, zatim tablični, Lap-top i Desk-top računari, i na kraju STB (Set Top Box-ovi) i TV prijemnici sa mogućnošću Ethernet konekcije.
Pod različitim vidovima Internet konekcija podrazumeva se povezanost multimedijalnih uređaja na različite vrste mreža koje su namenjene prenosu podataka i koje se odlikuju različitim pristupnim brzinama Internetu. Za razliku od IPTV-a, gde je za isporuku V/A sadržaja nophodna mrežna infrastruktura sa garantovanim propusnim opsegom, koja je najčešće u privatnom vlasništvu pojedinih ISP-a, kod OTT-a se transport obavlja otvorenim Internetom koji po definiciji predstavlja tip ne-upravljivih mreža sa različitim propusnim opsezima na pristupnim tačkama i između njih, kao što je to slučaj i kod Internet TV-a. Može se reći da OTT u suštini predstavlja sinonim za Internet TV, mada treba naglasiti da predstavlja samo jedan od (u trenutku pisanja ovog teksta najnovijeg) načina isporuke V/A sadržaja korišćenih u ubrzanoj evoluciji Internet TV-a.
Osnovne odlika OTT isporuke V/A sadržaja predstavlja činjenica da svaki potencijalni gledalac, shodno kvalitetu sopstvenog mutimedijalnog uređaja i njegove pristupne brzine Internetu, ima mogućnost gledanja sadržaja u adekvatnoj rezoluciji (format slike) uz optimalan kvalitet slike i zvuka. Drugim rečima, bez obzira na kvalitet konekcije multimedijalnog uređaja, slika i zvuk će uvek biti kontinualni, bez "zamrzavanja" i vidljivih gubitka frejmova, pružajući gledaocu maksimalni užitak pri adekvatnoj rezoluciji. Takođe, korišćenje HTTP internet protokola (preko porta 80) a ne UDP, RTP ili nekog trećeg Internet protokola namenjenog video strimingu, daje mogućnost OTT sadržajima da ne budu blokirani od strane Firewall-a.
Ovakav način užitka gledanja je moguć zahvaljujući primeni tehnologije prilagodne brzine prenosa podataka (Adaptive Bit Rate - ABR). Suština ovakvog načina isporuke V/A sadržaja Internetom je dvosmerna komunikacija klijent - server, koja između ostalog omogući klientu (multimedijalnom uređaju) nakon učitavanja playlist-e ili manifesta sa servera, izbor optimalnog, za propusni opseg njegove Internet konekcije, maksimalno kvalitetnog strima u adekvatnoj rezoluciji. Naravno, svaki multimedijalni uređaj mora da ima instaliran adekvatni video plejer koji se prethodno jednostavno preuzima sa linka koji mu sugeriše server.
Na strani servera se odvijaju sledeći procesi:
- prijem određenog "živog" TV signala koji je enkodovan i enkapsuliran u neki od IP protokola namenjenom transportu V/A sadržaja Internetom (MPEG Transport Stream);
- "transkodovanje" MPEG-TS različitih formata kodovanja video i audio sadržaja (npr: MPEG2, MPEG1-LayerII) u najčešće MPEG4-AVC, AAC koji su ujedno najpodesniji za transport Internetom;
- "transrejtovanje" video i audio sadrđaja, određene rezolucije i "bitskog protoka" datog MPEG-TS, u MBR strimove (Multi Bit Rate) koji u suštini predstavljaju paket od nekoliko novih strimova identičnog sadržaja slike i zvuka ali različitih rezolucija (gometrije slike) i različitog "bitskog protoka" namenjenih različitim vrstama multimedijalnih uređaja i njihovih Internet konekcija;
- segmentizacija kojom se segmenterom od MBR strimova/sadržaja generišu kratki "chunk"-ovi (maksimalnog trajanja 10-tak sekundi) ili fragmenti;
- paketizacija kojom se, u nekim slučajevima, multipleksiraju "chunk"-ovi ili fragmenti generišući pri tome plajlist ili manifest "file"-ove koji sadrže informacije o novoformiranim paketima ili, u nekim slučajevima, strimovi različitog bit rejta multipleksiraju u file koji se refršuje u realnom vremenu (slučaj kod WebM-a), i koji omogućavaju multimedijalnim uređajima da, shodno kvatitetu sopstvene Internet konecije (maksimalni protok podataka izražen u Mb/s), odabere najoptimalniji TS;
- distribucija TS kontejnera preko HTTP servera uz mogućnost keširanja, uz smanjenje početnog vremena neophodnog za odabir optimalnog transport strima, kako bi se omogućila komunikacija servera sa što većim brojem klijenata, odnosno uvećao broj potencijalnih gledalaca pomenutih TV sadržaja.
Trenutno na tržištu postoji nekoliko vodećih proizvođača softvera koji su razvili sopstvena rešenja za distribuciju TV sadržaja otvorenim internetom, u cilju zadovoljavanja OTT principa:
- Adobe sa Flash HTTP Dinamic Streaming-om (HDS), generiše manifest sa ekstenzijom .f4m;
- Aple sa HTTP Live Streaming-om (HLS), koji koristi H264 i AAC video i audio kodeke, TS kontejner, a generiše Playlist file sa ekstenzijom .m3u ili .m3u8;
- Microsoft sa Silverlight Smooth Streaming-om (MSS), koji koristi H264 i VC-1 video, i AAC i WMA audio kodeke, PIFF (Protected Interoperable File Format) kontejner;
- Google sa WebM-om koji koristi VP8 i Vorbis video i audio kodeke, Matroska TS kontejner.